Sportschoolverhalen

“Hhhnnnggg... aarrghhh!" Een luid gegrom gevolgd door een dreun op de grond.

Uit mijn focus gehaald kijk ik met een schuin oog naast me. Een gespierde man staat naast me in de sportschool te trainen.

Waarom vindt hij het nodig om zoveel geluid te maken? Beetje overdreven. Aandachttrekker. Nou, mijn aandacht heeft’ie want ik hoor zijn stemgeluid door mijn muziek heen.

Een paar secondes na deze gedachte, bekruipt me het idee dat deze gedachtes vooral met mezelf te maken hebben.

Ruimte innemen. En vooral genoeg ruimte innemen. Mijn verhaal doen bij onbekenden of bij mensen bij wie ik me niet 100% comfortabel voel. Op het juiste moment voor mezelf opkomen in plaats van denken: laat maar. Vaker kiezen wat ik wil zonder me direct druk te maken wat andere mensen van de keuze vinden.

Het middelpunt van de belangstelling zal nooit mijn comfortzone worden denk ik.

Hier posten is voor mij in ieder geval een goede training om in ieder geval mijn (digitale) gezicht te laten zien.

Wat is de beste tip die jij ooit hebt gekregen om genoeg ruimte in te nemen?