Ik vind het bizar waar ons lichaam toe in staat is.

Pas zat ik in de sauna. Heerlijk in mijn fijne bubbel waar mensen over het algemeen niet te dichtbij zitten. Deze keer was het vrij druk, maar ik had mijn plekje wat hoger in de sauna bemachtigd.

Tot een wat oudere vrouw ineens een beetje begon te kuchen. Met mijn ogen dicht klonk dit zo onschuldig dat ik het eigenlijk niet eens registreerde.

Maar niet voor de vrouw die net achter haar zat. Ze stond abrupt op, pakte haar handdoek en besloot naast mij te komen gaan zitten. Vrij dichtbij. Nu kan ik haar dat natuurlijk niet kwalijk nemen in de sauna, maar toch. Ze verontschuldigde zich en vertelde dat ze niet ziek kon worden. KLING! Ondanks dat ik niet zo'n sauna-prater ben, was dit een haakje dat mijn interesse wekte.

Het ijs brak en ze vertelde dat ze over 3 weken weer een marathon rende. Het woordje ''weer'' vond ik interessant. Daar vroeg ik dan ook naar. Vier weken geleden had ze ook een marathon gerend. Het doel: alle zes marathons lopen voor de Six Star medaille.

Het grappige. Ze was geen hardloper. Zelfs niet sportief. In de coronatijd was ze begonnen met hardlopen, steeds een eindje verder. Ze had dit zelf niet verwacht, aangezien ze nooit echt aan sport had gedaan en al eind 30 was.

Zo zie je maar. Van een klein rondje hardlopen naar een marathon. Ik ga vandaag mijn best doen om in ieder geval meer dan 5.000 stappen te zetten.

Wat is jouw doel vandaag?